vrijdag 3 mei 2024
Alledaagse mensen
vrijdag 26 april 2024
De moestuinman
Afgelopen maand was ik op bezoek bij de Moestuinman. Althans, zo noemt hij zich op Instagram. Ooit was Simon manager bij een commercieel bedrijf, maar tijdens een burn out besloot hij wat zaadjes te planten. En dat bracht hem zoveel rust, dat hij zich ging verdiepen in het moestuinieren. Dat is inmiddels zijn beroep. In samenwerking met IVN maakt hij de wereld een beetje groener, waaronder schoolpleinen.
Het planten achter glas werd niet zo'n succes. De aarde leek constant droog en dan weer had ik teveel water gegeven waardoor ze slap hingen. Ik besloot buiten aan de slag te gaan met mini stekjes van het tuincentrum. Goede grond, netjes uit elkaar.... maar de dag erna was er niets over. Het enige bewijs dat er iets had gestaan was een slijmerig slakkenspoor.
Ineens ging een belletje rinkelen. Dus daarom groeit mijn wilde wingerd niet. En waar zijn die andere plantjes die ik vorig najaar bestelde omdat oktober het beste seizoen was om te planten? Het enige wat ik in de grond zie zijn de kaartjes die bij de plant horen. Hebben de slakken nu werkelijk alles opgegeten of ben ik gewoon te ongeduldig?
Inmiddels heb ik de rest van de zaadjes gezaaid in bakken veilig boven de grond en de eerste sprietjes komen uit. Dat moestuinieren is toch niet zo mijn ding.
Geen moestuinvrouw hier.
Maar erover schrijven vind ik dan wel weer leuk....
vrijdag 19 april 2024
Op daslook-expeditie (en 2 recepten)
Afgelopen zondag was ik in het Bunderbos nabij Maastricht. Ik had gehoord dat daar jaarlijks een daslook-explosie is en het hele bos wit kleurt. Dat leek me mooi om eens te zien. Maar naast zien kun je het vooral ook ruiken! Daslook wordt ook wel wilde knoflook genoemd.
(Recept van het magazine Buitenleven)
- een handje vol verse daslook (bladeren) grof gesneden
60 gram pijnboompitten (of zonnebloempitten, die zijn iets goedkoper) - 2 dl olijfolie
- 60 gram Parmezaanse kaas
- een snufje zout
- 1 citroen voor vers sap of citroenazijn
- 1 flinke hand daslook
- 300 gram aardappelen geschild
- 2 preien
- 200 gram tuinbonen
- 1 liter groente boullion
- 125 ml zure room of creme fraiche
- 2 theelepels citroenazijn of citroensap
- zout en peper
- beetje boter
Heb jij al eens iets met daslook gemaakt?
Liefs,
Carolien
vrijdag 12 april 2024
Buurtinitiatieven
Een tijdje terug had de gemeente waarin ik woon een leuk initiatief bedacht. Je kon je aanmelden voor een minibieb in je voortuin. Dat houten kastje, oftewel biebje, werd dan gratis bij jou afgeleverd en geplaatst. Toen ik na even wikken en wegen belde, waren alle zestig biebjes al vergeven. Dus B. ging voor mij aan de slag.
Inmiddels staat hij alweer twee jaar en ik heb er nog steeds veel plezier van. Naast mooie boeken of tijdschriften, tref ik soms ook een kaartje aan van een anonieme bezoeker met een lief bedankje. Ik houd de bieb dan ook trouw bij. Vervang regelmatig de boeken, deel mijn nieuwste Flows en leg er koekjes voor de hondjes in. En sinds vandaag is mijn biebje tijdelijk voedselstation voor bijen: een actie van Pollianators. Bezoekers kunnen biologische tuinzaadjes meenemen en in eigen tuin zaaien voor de bijen.
Maar het leukste dat de bieb me heeft opgeleverd is dat ik in contact kwam met een meisje (als iemand in de dertig is zeg je nog meisje, toch?) drie huizen en een bocht verder. We woonden dus al jaren dichtbij elkaar, zonder dat we elkaar kenden.
Door de bieb raakten we aan de praat en we bleken naast lezen heel veel dezelfde interesses te hebben, zoals onder andere dieren, de natuur en duurzaamheid. Toen de gemeente onlangs met een nieuw initiatief kwam, appte ik haar meteen: is dit niet iets voor ons?
Carolien
vrijdag 5 april 2024
Het eerste kwartaal in tekeningen
Is het eerste kwartaal van dit nieuwe jaar echt alweer voorbij? Bizar hoe snel het gaat! En voor mijn idee heb ik nog helemaal niet veel gedaan, ook door het slechte weer. In navolging van mijn borduur jaarring, vat ik nu mijn maanden in kleine tekeningetjes samen. Ik pruts maar wat aan, maar het leuke is dat tekenen zo wel laagdrempeliger wordt.
vrijdag 29 maart 2024
4 DIY's om je Paasdagen meer kleur te geven
Goede Vrijdag! Dat vraag natuurlijk om een Paas-blogje. Hieronder een paar leuke DIY-s om je paasdagen op te vrolijken.
Zelf eitjes verven
Veel leuker dan ze kant en klaar in de winkel te kopen is om zelf eitjes te verven. En nog leuker is om dat op de biologische manier te doen. Ik schreef er al een paar jaar terug over. Lees hier hoe je het kunt doen.
Zelf een paasbrood bakken
Deze maakte ik vorig jaar en hij was heerlijk! Lees hier het recept.
Nog zo'n klassieker: een hazenkopje uit een eierdoos. In 10 minuten klaar! Zie hier de beschrijving.
Haasjes met filter
Deze snelle DIY kwam ik deze week op Pinterest tegen. Ik maakte er een paar om in mijn minibieb te leggen.
Het enige wat je nodig hebt is een filterzakje, zwarte pen en touw. En oh ja, paaseitjes om erin te doen natuurlijk!
Teken een gezichtje, stop er 3 eitjes in en vouw de bovenkant dan 2 cm naar achteren. Nu nog touw aan de zijkanten en de oren poppen vanzelf op!
vrijdag 22 maart 2024
Even niets ...
Dat was lang geleden. Dat ik me ziek moest melden op het werk. Tien jaar zelfs, dat weet ik omdat 2014 in mijn geheugen staat gegrift als het jaar van de longontsteking. En hoe ik daar, toen ik eindelijk leek op te knappen, paniekaanvallen voor terugkreeg. Gelukkig was het nu niet zo erg, maar toch... een flinke griep en ik bleef de hele week onder de wol.
Omdat ik maar wat lag te hangen, ging ik terugdenken aan de keren dat ik ooit ziek was en hoe ik dan toch ging werken. Toen ik deze baan pas had, kreeg ik een verkoudheid die op mijn stem sloeg. Ik had een nacht zoveel gehoest dat ik alleen nog maar een fluisterstem ter beschikking had. Die ochtend had ik een overleg met een vervelende directeur erbij en ik durfde me niet ziek te melden want er moest nog van alles gebeuren. Toen ik in dat overleg mijn mond opendeed en hij erachter kwam dat ik geen stem had reageerde hij heel bot: "wat doe je hier als je niet kunt praten?"
Niet: ik hoor dat je verkouden bent, wat goed dat je toch bent gekomen. Nee, hij was geïrriteerd. En ik had nog steeds mijn lesje niet geleerd.
Ik ging ook braaf naar mijn werk de ochtend nadat we 's nachts met peuterdochter bij de Eerste Hulp hadden gezeten vanwege een darmkoliek en we allemaal niet hadden kunnen slapen. En ook toen ze riep: "mama, blijf je vandaag alsjeblieft bij me" terwijl ze aan mijn been hing omdat ze niet lekker was. Nee, mama moest naar een heel belangrijk project waar veel verschillende organisaties bij betrokken waren. Van alle overleggen kon ik die echt niet missen. Een paar weken later was er onenigheid en werd het project afgeblazen.
Als ik toen wist wat ik nou weet, had ik het allemaal anders gedaan. Projecten komen en gaan. Mensen komen en gaan. En ook griepjes verdwijnen weer. En de wereld draait gewoon door, ook zonder mij.
En dat is maar goed ook.
Liefs,
Carolien
PS. Netflix-tip: One Day, prachtige 14-delige serie over de liefde :)
vrijdag 15 maart 2024
Het eerste caminootje van dit jaar
Een van mijn (vele) voornemens voor 2024 is alle pelgrimsroutes in Zuid-Limburg te lopen. Ik ben al aardig op weg zoals je ziet. De stempel met kasteel rechts ontving ik afgelopen weekend. Nog maar zes stempels te gaan dit jaar, dat moet lukken!
De stempel was de beloning voor het lopen van een route van 8 kilometer rondom kasteel Hoensbroek. Vorig jaar uitgeroepen tot mooiste kasteel van Nederland.
vrijdag 8 maart 2024
Nog lang niet met pensioen
Ik ben op de afscheidsreceptie van een collega die met pensioen gaat. We heffen het glas op haar toekomst. Een collega van de OR die naast me staat, fluistert ineens in mijn oor: “hoe lang moet jij nog?” Door de muziek denk ik even dat ik haar niet goed hebt verstaan.
“Hoe lang moet ik wat” vraag ik ter verduidelijking.
Ze brengt haar gezicht weer dichter bij het mijne en
fluistert. “Nou, tot je pensioen bedoel ik. Hoeveel jaar moet jij nog?”
Ik ben er even stil van.
Van de vraag op zich, omdat ik daar zelf nog nooit over heb nagedacht. En
tegelijk vraag ik me af of ik me deze vraag persoonlijk moet aantrekken? Zie ik
eruit alsof ik ook bijna met pensioen ga?
Ik sla aan het rekenen. “Nog zeker 14 jaar” zeg ik dan en ze knikt tevreden.
Ik weet nog goed dat ik pas bij de organisatie was, en een mannelijke collega ontmoette die elke dag met zijn toekomstige pensioen bezig was. Hij had zelfs een aftelkalender boven zijn bureau hangen waarop hij dagelijks aan het einde van de werkdag een kruisje zette. Of liever: een vet kruis. Ik geloof niet dat hij nog veel plezier in zijn werk had.
Hoe anders was mijn gesprek met een 79-jarige postbode vorige week, die nog elke dag de post rondbrengt. Ik mocht hem interviewen voor ons magazine voor een artikel over 'doorwerken na je pensioen'.
De goede man werkt nog vijf dagen in de week en moet er niet aan denken om te stoppen. Het houdt hem in conditie en bovendien is hij het gezicht van het dorp. Niet zelden legt hij zijn route zingend af. En van het extra geld kan hij net wat vaker op reis.
Als ik hem de vraag stel: “hoe lang nog?” heeft hij het antwoord meteen voorhanden. “Zolang ik er plezier in blijf houden en mijn gezondheid het toe laat.”
Daar moet pas op geproost worden!vrijdag 1 maart 2024
Dagelijkse gelukjes
Bij het laatste Flow Magazine van 2023 zat een XXL poster met allemaal kleine gelukjes. Het leek me leuk om dit jaar zoveel mogelijk van die gelukjes 'af te vinken'! De eerste twee maanden van dit jaar zijn om en ik heb al heel wat van die mooie momenten weten te verzamelen. Daar zet ik dan met een dikke marker een rand omheen. Check!
Van een heldere sterrenhemel zien tot de slappe lach krijgen (gisteren nog, met een collega). Van op klaarlichte dag naar de bios gaan tot zonder jas naar buiten. In bad na een lange dag en dan een hond slapend aan je voeten...
Of dit:
Van verse sneeuw in januari...
tot de eerste lentezon in februari (eindelijk!)
En terwijl ik dit schrijf....
1 nachtje weg, maar toch...